عکس امام

همیشه مخالف توهین بوده ام . خیلی چیز مخرب وبدی هست . حتی توهین به بدترین دشمنانم رو هم نپسندیدم . خودم هم دوست ندارم کسی از این ابزار زشت بر علیه من استفاده کنه ، من هم بر علیه کسی استفاده نمی کنم و سعی می کنم به روشهای دیگه ای اعتراض خودم رونشون بدم .
تا اونجا هم که یاد دارم هیچکدام از امامان و بزرگان هم از این حربه استفاده نکردن . حتی امام حسین(ع) در برابر بلاهایی که یزید و اطرافیانش بر سر او آوردن لب به توهین نگشود و اقدام به تخریب توهین آمیز آنها نکرد و فقط گلایه کرد و موعظه . بنابر این از پاره شدن عکس امام به عنوان توهین اصلا خوشم نیامد . اصلا مسئله این نیست که تا چه حد موافق امام هستم یا چقدر اون رو میشناسم و کاری هم به این ندارم که کی این کار رو کرده یا توطئه چه کسی بوده . مهم اینه که کار کار زشتی بود و نباید فراموش کرد که توهین کردن به دیگران اول از همه دامن خود توهین کننده رو میگیره . پس حتی اگر از روی مصلحت هم باشد باید از این کار پرهیز کنیم .
اینها رو گفتم تا اول تکلیفم رو با این قضیه مشخص کرده باشم بعد میرم سراغ بقیه ماجرا ..
*****
اما در این میان چه چیز مهم است ؟ یک عکس که پاره شده یا اصول و منشی که صاحب اون عکس به ما آموخته و هر روز زیر پا گذاشته می شود ؟ آیا بیشتر نام ونشان یک پیامبر یا امام مهم است یا سخنان متعالی ای که او از خود به ارث گذاشته است ؟ همانطور که اشاره کردم کار کار ناشایستی بوده اما چرا وقتی که خواسته ها و نظرات امام پی در پی زیر پا گذاشته می شد صدای کسی در نیامد ؟ کسی کفن نپوشید ، کسی راهپیمایی نکرد ؟ چرا وقتی که بارها و بارها حرف های امام عملا ونظرا به سخره گرفته شد هیچ حوزه ای و کلاس درسی تعطیل نشد ؟
فعلا کاری به میزان صحت یا عدم صحت نظرات امام ندارم ولی آنچه مسلم است این عکس و صاحب آن اگر ارزش ومقامی در این جامعه ونزد مردم دارند به خاطر عملکرد و نظرات صاحب آن عکس بوده وگرنه مردم که عاشق چشم و ابرو نیستند . پس چرا وقتی بارها و بارها و با دهن کجی خواسته ها و گفته های امام نادیده گرفته شد هیچ اعتراضی صورت نگرفت ؟
بیایید از منظر دیگری به مسئله نگاه کنیم . فکر می کنید پاره شدن یک عکس هرچند مقدس در میان عده ای زشتی بیشتری دارد یا کشتن جوانهای مردم و تجاوز به آنها ؟ ضرب وشتم و تجاوز به زنان ودختران و نوامیس مردم ناپسند است یا پاره شدن یک عکس ؟
پس کجا بودند کفن پوشان و راهپیمایی کنندگان به ظاهر مؤمن و ارزش مدار وقتی که بلاهای خانمان سوز و خلاف شرع و انسانیت بر سر مردم و جوانهای آنها نازل می شد ؟
چگونه باور کنیم تزویر و دغل بازی شما را با این بازیهای هزار رنگی که در می آورید ؟ آیا هنوز هم گمان می کنید که مردم همچنان بازیچه و ملعبه شما هستند تا به هر سازتان برقصند و به هر آوایتان ندا سر دهند ؟
بی شک این روزها اگر روح آن امام راحل آزرده و غمگین است نه به خاطر پاره شدن عکسش ( که بی شک او هیچ اهمیتی به این چیزها نمی داد) که به خاطر سست شدن پایه های ساختمانی است که روزی همین مردم با اعتماد به او وبا عشق و ایمان بنا نهادند و اکنون دارد به دستان فرصت طلبان و تزویر کاران ویران می شود .
آزردگی خاطر او این روزها برای آزردگی روح و جان مردم بی پناه این سرزمین به دست جباران و ظالمان به ظاهر دین مدار است نه برای خاطر پارگی عکسی و شمایلی ، که بی شک این عکس ها و نمادها هم بدون خواست و مقبولیت مردم هیچ ارزشی ندارند .